روي تو گر بديدمي جان بتو بر فشاندمي
شاعر : خواجوي کرماني
صبرم اگر مدد شدي دل ز تو واستاندمي | | روي تو گر بديدمي جان بتو بر فشاندمي | بس که گهر بديدگان در قدمت فشاندمي | | چون تو درآمدي اگر غرقهي خون نبودمي | تا ز دو ديده در پيت خون جگر نراندمي | | کاج نراندي اي صنم توسن سرکش از برم | ترک تو کردمي و خويش از همه وا رهاندمي | | پاي دل رميده گر باز بدستم آمدي | گرنه ز ديده دمبدم آب برو چکاندمي | | نوک قلم بسوختي از دل سوزناک من | شعله فروز چرخ را مشعله وانشاندمي | | ضعف رها نميکند ورنه ز آه صبحدم | گر بزمين فرو شدي بر فلکش رساندمي | | خواجو اگر چو دود دل دست در آه من زدي | |
{{Fullname}} {{Creationdate}}
{{Body}}